Običaj posmatranja jesenjeg lišća duboko je utkan u tkivo japanske kulture, pa pored bogatog pesničkog korpusa na tu temu, postoji i hiljade publikacija kao što su zbirke umetničkih fotografija i turistički vodiči koji predstavljaju šume, hramove i parkove sa najlepšim listopadnim drvećem.

Sveže ali sunčano vreme, sa puno svetlih i prozračnih dana, od kojih po neki bude topao kao u rano proleće, karakteristično je za novembar u središnjem delu Japana, zemlji koja se prostire Pacifičkim okeanom u smeru sever-jug u dužini od oko 3.500 kilometara.

U jesen, naročito u novembru, parkovi, hramovi i univerzitetski kampusi u japanskim gradovima zablistaju, a obodi planina, brda i doline se upale, te nekoliko nedelja plamte u svim nijansama žute i crvene boje zahvaljujući bogatom plaštu šarenog jesenjeg lišća.

Tada se stotine hiljade Japanaca zapute u obilazak parkova i hramova, vikend izlete u šume i planine, na putovanja u topla planinska kupatila sa ciljem da uživaju u vatrenoj lepezi jesenjeg lišća i učine nešto dobro za svoje zdravlje.

Običaj da se u prirodu izađe upravo radi posmatranja jesenjeg lišća potiče iz ranog srednjeg veka kada su japanski dvorjani išli u planine i brda u okolini tadašnje prestonice Kjoto da bi opevali lepotu ali i prolaznost tog lišća, upoređujući ih često sa karakterom ljubavi i ljudskog života uopšte, piše na sajtu RTS.

Japan je verovatno u svetu jedinstven po tome što se u meteorološkim prognozama pored informacija o temperaturi, vetru, padavinama ili visini talasa na moru, daju i obaveštenja o tome kad i u kojem delu zemlje je pocrvenelo lišće, odnosno, gde i u kojoj meri cveta prolećni behar.

Svake godine talas crvenog jesenjeg lišća formira se krajem septembra na severnom ostrvu Hokaido, koje gotovo dotiče Kamčatku, i potom se tokom naredna dva meseca lagano pomera ka jugu.

Običaj posmatranja jesenjeg lišća i šire, bliskog praćenja vegetativnih promena u prirodi, duboko je utkan u tkivo japanske kulture i društva, pa pored bogatog pesničkog korpusa na tu temu, postoji i hiljade publikacija kao što su zbirke umetničkih fotografija i turistički vodiči koji predstavljaju šume, hramove i parkove sa najlepšim listopadnim drvećem.

Japanski sveštenici i hortikulturisti sa pažnjom biraju i raspoređuju određene vrste drveća kao što su javor ili hrast, te ih kombinuju sa mahovinom i drugim biljem, kako bi u jesen postigli poseban estetski ugođaj.

Jesenje lišće se čak koristi i kao ukras pri aranžiranju jela u nekim restoranima tradicionalne japanske hrane. Lepo vreme i pejzaži od kojih zastaje dah čine novembar, uz april, najprijatnijim mesecom za posetu Japanu.