Lefkada je poznata po impresivnim plažama, rtovima i uvalama koji služe kao prirodne luke, a tu su Vlios, Sivota i Rota na istoku i Vasiliki na južnoj strani ostrva.
Lefkada je jedno od ostrva u Jonskom moru i pripada grupi ostrva Eptanisa, nalazi se između Krfa i Kefalonije, a u blizini zapadne obale Grčke. Tu ga od mesta Akarnania na kopnu deli samo mali deo mora a povezuje ih most dug 50 metara.
Lefkada ima površinu 302.5 metara kvadratnih i četvrto je po veličini u pomenutoj grupi ostrva, sa 23 000 stanovnika.
Antički grad Lefkada dobio je ime od reči „Lefkas Petra" koji je izgleda drevno ime današnje Leukade. Rt na jugu sa visokim stenama Lefkada je mesto sa kojeg je pesnkinja Sapfo dala svoj život za ljubav pa je po tome grad dobio ime. Grad su osnovali Korinćani i vremenom je celo ostrvo dobilo ime Lefkada.
Renomirani geograf Stavronas kaže da je praistorijski grad Nirikos bio preimenovan u Lefkadu i dobio status prestonice kod Korinćana. Ljudi su naseljavali ovo područje još u paleolitu, a renomirani nemački arheolog Vilhelm Dairepfeld u saradni sa Hajnrihom Šlimanom koji je istraživao ostatke drevne Troje otkrio je da su određeni ostaci grada stari još iz 2000 godine p.n.e.
Prvi put se ime Lefkada pominje u Homerovo doba. Dairepfeld čak tvrdi da je Lefkada zapravo Itaka, rodno mesto Odiseja.
Zajedno sa ostrvima Meganisi, Kalamos, Kastos, Scorpios, Skorpidi, Matouri, Sparti, Tilia, Kitros i drugim manjim ostrvima čine pokrajinu Lefkada, sa gradom Leukadom kao prestonicom i 6 opština (Lefkada, Elomenos, Apolonion, Karias, Sfakioton i Meganisi) i dva okruga (Kalamos i Kastos)
Klima je tipična mediteranska uz sunčane dane tokom cele godine sa umerenim ali kišovitim zimama uz topla ali prijatna leta uz pirkanje vetra. Veliki deo ostrva (čak 70% ) čine planine.
Najviši vrh je Stavrota (1.182 m), potom Elati (1.126 m) i St Lias (1.014) na trećem mestu. Na zapadnoj strani ostrva koje je poprilično strma nalaze se duge peščane plaže. Na Lefkadi se nalaze i plodne doline i kanjoni sa bogatim rastinjem, i svuda se mogu videti masline, čempresi, razne vrste borova, aromatičnih bilja i retkih vrsta cveća.
Ima i dosta izvora, a najpoznatija je Kerasia u Sivrosu, koji ponekad postaju veoma agresivni pa formiraju impresivne kanjone kao što su onaj u Melisi i Sfakiotesu i Haradiatikosu. Dva slana jezera na severnom delu ostrva su važno stanište mnogih vrsta ptica.
U Meganisi ima mnogo uvala koje stvaraju male ali veoma lepe fjordove.
Izvor: b92.net
