Noarmutje je poluostrvo ili ostrvo (zavisi od doba dana i plime i oseke), nalazi se na zapadu Francuske i do njega možete savremenim mostom napravljenim 1971. godine, što i nije poseban doživljaj, ili prolazom Du Gua, svetskim kuriozitetom koji se koristi od 16. veka. Reč je o popločanom sprudu dužine 4,5 kilometara koji ostrvo povezuje sa kopnom.
Dva puta dnevno ga „osvaja" plima, pa poluostrvo postaje ostrvo. Ovaj podvodni put počinje i završava krstom čuvarom i ako se pridržavate pravila – opasnosti nema. A osećaj da stojite na dnu okeana na neujednačenoj kaldrmi je neponovljiv. I predstavlja uvod u ništa manje zanimljivu ostrvsku priču.
Istorija grada, koji se kao i ostrvo zove Noarmutje, počinje sa dolaskom monaha svetog Filibera koji je 674. godine osnovao manastir. Ostrvo je dugo 20 kilometara, širine sedam kilometara, a oko 50 kilometara lepih peščanih plaža svrstavaju ga u jedno od turističkih središta. Vrlo lepog i isto toliko i skupog. Najviša tačka ostrva, čiji je dobar deo inače ispod nivoa mora, jeste dvorac Noarmutje. Prvi tragovi o gradnji ovog impozantnog viševekovnog zdanja pominju se 830. godine izgradnjom kastruma čime se bavio iguman manastira Sen Filiber, Hilbold, koji je služio za odbranu monaha i stanovništva od vikinga. Obnovljen je u 12. veka i do dana današnjeg sačuvao je sav svoj šarm. Prosto, očekujete da kroz glavnu kapiju svakog trenutka izjašu srednjovekovni vitezovi, praćeni svojom svitom i krenu na neko daleko putovanje. Danas je dvorac Noarmutje muzej koji čuva istoriju ostrva od praistorije, preko ratova Vandeje do početaka turizma u 19. veku. Dvorac sa četiri cilindrične kule nudi posetiocima veličanstven pogled na grad, ostrvo i zaliv Bourgneuf.
Noarmutje je inače i dom najskupljeg krompira na svetu koji je poznat kao „La bonnote" koga se na godišnjem nivou proizvede oko stotinu tona. Cena od sedamdesetak evra po kilogramu pravda se činjenicom da se radi o vrsti krompira koja je gotovo nestala. Prisustvo algi i morskih trava u zemlji „krivci" su za poseban zemljani i slani ukus ovog krompira koji se služi u vrhunskim restoranima u Francuskoj i Holandiji. Ne znam soli li se ovaj krompir solju proizvedenom na Noarmutjeu, tek osim polja uredno posejanih krompirom, pažnju su mi skrenuli načičkani kvadrati u kojima je „zarobljena" morska voda polako isparavanjem postajala „belo zlato". Nekada je na ovom ostrvu godišnja proizvodnja soli iznosila i do sto hiljada tona, na čemu je izgrađen prosperitet Noarmutjea, da bi se danas proizvodilo oko 800 tona ovog obaveznog sastojka raznih kulinarskih specijaliteta kao što su buter i posoljen Noarmutje Vandeja brioš. Ostrvska so sa ukusom okeana slaže se i sa mesom i ribom pripremljenim na roštilju, sa povrćem, u salatama…
Oblikovali su ga vetar, more i čovek. Ovde se nižu pejzaži poldera, vetrenjača, mimoza, šuma, močvara, soli i plaža. Lepotu Noarmutjea hvalio impresionista Ogist Renoar, a deo beskrajnog atlantskog plavetnila smestio se i na ovu dopisnicu.
P.S. Druga polovina marta na francuskom (polu)ostrvu Noarmutje (Noirmoutier) ipak nije bila dovoljno topla da me navede na iskušenje da se izujem i zagazim u Atlantik, al’ sam ipak preko okeana vezu sa čitavim svetom ostvarila rukom.
Autor: Jelena Bujdić-Krečković
Izvor: Danas,B92
Izvor: B92 PUTOVANJA
